Londen, de stad van de shows, de musicals, het toneel! Je vraagt je wel eens af: waar halen schrijvers de inspiratie voor hun verhalen vandaan? Het antwoord is verrassend simpel: uit de krant. Enige weken geleden viel mijn oog op de volgende zinsnede in de Daily Telegraph:
The butler of a secretive property millionaire, who claims he was sacked after he served his master’s roast chicken too early, contacted the tax authorities to inform them about his employer’s offshore business dealings.
Nu ben ik zelf geen toneelschrijver of iets dergelijks, maar ik raakte wel enigszins opgewonden van dit bericht. Da’s nog eens een verhaal! Het artikel voldeed vervolgens helemaal aan de verwachtingen en wat het nog beter maakte, was dat er in de loop van de week nog eens 2 bijdrages verschenen.
De hoofdrolspelers
Kevin Cash: vastgoedtycoon en belastingontduiker. Engelsen hebben volgens mij de neiging om een baan te zoeken die bij hun achternaam past. Zo heet de grootste bonusgraaier uit de bankwereld Bob Diamond. Prachtig allemaal!
Franciso de Sousa: butler van Kevin Cash
Maria de Sousa: vrouw van de butler
Carla La Reservee: vrouw van Kevin, vroeger model en ‘sexiest woman of South Africa’ en uiteraard 18 jaar jonger dan het mannetje. Ze komt verder niet in het verhaal voor, maar toch leuk om even te melden.
Wat was er gebeurd? Welnu, Cash was op de vrijdagmiddag precies om zes uur klaar met het onzichtbaar maken van een nieuwe BV via een Britse Maagdeneilanden constructie. Hij had besloten om de week eens even lekker af te pilsen met zijn zoon, die elk moment kon binnenkomen. Echter, toen er geklopt werd en de deur openging, kwam de butler binnen met een geroosterde kip. Eén uur te vroeg! Woest was hij geweest. “Opzouten met die klotekip, die heb ik pas om zeven uur besteld”, had hij die verdomde Francisco nageschreeuwd. Die had zowaar het lef gehad om te zeggen dat hij het diner toch echt om zes uur had besteld. Brutaal tegenwoordig, dat voetvolk. Je kon ook niets aan die gasten overlaten. Niet 5 minuten te vroeg, nee, 1 úúr te vroeg! Doldriest was hij naar de keuken gerend. “Ik zal die godvergeten arbeider eens laten weten wie hier de baas is”!
Maria keek vreemd op toen Francisco het karretje met de kip weer de keuken inreed. “Was de kip niet goed gaar”?, vroeg ze bezorgd. “Jawel, en de rapen ook” antwoordde deze gevat. “Zeg, we moesten toch om zes uur het diner serveren”? “Jawel, mijnheer Cash zei zes uur en waag het niet om een seconde te laat te komen” wist Maria zich te herinneren. Ze zuchtte eens diep. Wat een naar mannetje was die mijnheer Cash toch. Ze werkten allebei 70 uur per week voor een loon van £ 1.800 elk en moesten daarvan ook nog eens vaak de rekeningen voor de boodschappen voorschieten. Terwijl Maria de kip in de folie deed, ging Francisco naar de wc. De spanningen rond de geroosterde kip werkten op zijn darmen en daarom moest hij nu een drukje doen. Net op dat moment schopte Cash met zijn nieuwe Pradaatje de deur open. Ik citeer nu Francisco:
Then I heard a noise which made me jump and Mr Cash had kicked the door open. He was pointing his finger at me, extremely close to my face. He was out of control. He shouted: “Get out now! You’re fired! Go and find another job”
Daar gingen ze dan, twee weken voor de Kerstdagen. Met lood in hun schoenen keerden ze nog een keer terug om de openstaande rekeningen te bespreken. Ook dat schoot Cash in het verkeerde keelgat! Hij zou ze voor een tribunaal slepen en de beste advocaten van Engeland zouden wel raad weten met ‘hun soort’. Daarna was het een beetje mistig geworden. In de ongelofelijke wirwar van BV’s had Cash zich opeens gerealiseerd dat het huis niet op zijn naam stond, maar op één van zijn bedrijven. Hij had ze dus zelf helemaal niet mogen wegsturen. Maar: hij had een vertegenwoordiger van dat bedrijf gesproken en die was het ermee eens dat de De Sousa’s op staande voet ontslagen moesten worden!
Prachtig verhaal toch! En nu staat Cash voor het gerecht en blijkt de butler toch wat slimmer dan gedacht. Hij gaat binnenkort het hele vastgoedimperium eens even blootleggen. Cash will be grilled like a chicken! Dit wordt een musical!
Ja, ga jij maar eens scherpe meningen ‘ventileren’!
Het proces is nog in volle gang. De butler eist een schadevergoeding van £ 140.000 omdat hij unfair is behandeld. De omvang van de belastingfraude (als die er is, zoals de butler beweert) zou in de miljoenen lopen. Het huis waar hij ontslagen werd, was als ik het goed heb begrepen, geschat op £ 16.000.000, dus het zal geen paar honderdjes zijn. Maria is een schatje en ondersteunt haar man. Maar je weet hoe schattige vrouwen kunnen zijn: het zou kunnen dat zij haar man het vuur aan de schenen legt om toch maar vooral veel te eisen. En waarschijnlijk weet ze meer van al die ondoorzichtige bv’s dan haar man.
De kip vond ik er zelf redelijk smakelijk uitzien. Ik meen zelfs een ‘tieterij’ te zien (vrij naar Brusselmans).
De vriendenkring is verder inderdaad vrij rustig met de reacties. Misschien moet ik eens wat scherpe meningen gaan ventileren?
Leuk verhaal, maar met een paar loose ends. Wat zijn de aard en omvang van de belastingfraude, en hoe zwaar kan deze onaangename figuur het deksel op de neus krijgen? Is de butler alleen naar de rechter gestapt om de Judas te spelen of gaat hij nog een schadevergoeding krijgen? Wat is precies de rol die Maria speelde? Is de afgebeelde kip bereid door de fameuze Nieuw-Zeelandse BBQ-master Raymond van Rijk, of betreft het hier een schaamteloze kopie van een van zijn uitbundige grillcreaties? Waarom ben ik tot nu toe de enige die op jouw verhalen reageert?